nie ma lśnień, soli, wiatrów. jest widok na blok
blok.blox.pl

zasypiam zupełnie pogodzona ze sobą

laska to po czesku miłość

och boże!! czytam dalej i nie wierzę: raz jeszcze zapewnia pierwszą miłość o swojej wierności; ale równocześnie daje wyraz obawie, że "nie może być pewny choć przez jeden dzień, co będzie lubił nazajutrz". Tęskni za czymś trwałym, czego mógłby się uchwycić, ale widzi świat, który "ukazuje się jego oku tylko na chwilę, mary i cienie znikające natychmiast, gdy pragnie je zatrzymać".

a jednak czuję, że mi to niespokojne i zgiełkliwe życie zawraca w głowie, jak wszystkim, którzy je prowadzą, i wpadam w jakieś odurzenie podobne temu, którego doznaje człowiek oglądający mnóstwo przesuwanych mu przed oczyma przedmiotów. żaden z zauważonych nie przyciąga mego serca, ale wszystkie razem mącą i zatrzymują jego upodobania tak, że na chwilę zapominam, kim jestem i do kogo należę.

tak, potrafię doskonale ując stan ducha. opis jest idealny, idealnie współczesny, zwłaszcza ten fragment "żaden z zauważonych nie przyciąga mego serca, ale wszystkie razem mącą i zatrzymują jego upodobania tak, że na chwilę zapominam, kim jestem i do kogo należę."
nie lubię takiej siebie.

drunk Russians drown escaping heatwave

czy zdarza wam się otwierać ksiązkę na chybił trafił i znaleźć cytat, który będzie wam współczesny? tj. - adekwatny do osobistej sytuacji. mnie się zdarza. oto fragment, na jaki trafiłam przed momentem:

Zdarza się, że człowiek traci intuicję i popełnia błąd, który prowadzi go na śliską drogę kłamstw i zaprzeczeń. W panice i strachu gubi kontakt ze światem, aż rozpędza się tak bardzo, że nie potrafi się zatrzymać i rozbija się.

zdarza się, że człowiek traci intuicję i popełnia błąd. popełnia błędy.